ഇന്നും ഞാന്‍ ആശിച്ച പുതിയ പ്രഭാതം ഉണ്ടായില്ല
എന്റെ സൂര്യന്റെ നിറം ഇപ്പോളും ചുമപ്പുതന്നെ
കാലത്തിനും പ്രകൃതിക്കും ഒപ്പം മനുഷ്യന്‍ മാറിയില്ല
വിപ്ലവങ്ങളും ശീതസമരങ്ങളും അവനെ കൂടുതല്‍ പ്രാകൃതനാക്കി
നീ ഏറെ പ്രകീര്തിച്ച മാറ്റത്തിന്റെ ആഞ്ഞടിക്കുന്ന തിരമാലകള്‍ക്ക് തകര്‍ത്തെറിയാന്‍ കഴിയാത്ത കരിങ്കല്‍ കൊട്ടകലാന്നു ലോകം നിറയെ
എന്റെ ഹൃദയത്തെ നിറയ്ക്കാന്‍ ലോക ചഷകതിന്നു ലഹരിയില്ലാതയിരിക്കുന്നു
പ്രഭാതത്തിന്റെ സ്വര്‍ഗീയ പുഷ്പങ്ങള്‍ പരിശുദ്ധിയുടെ സുഗന്ധം പരത്തി പലകുറി വിടര്‍ന്നിരുന്നു
അവയില്‍ ഉയിര്തെഴുന്നെല്‍പ്പിന്റെ കിരണങ്ങള്‍ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു
എന്നാല്‍ പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ യുദ്ധകാഹളങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
അവ ചവിട്ടി മേതിക്കപെട്ടു
മനുഷ്യ സ്നേഹികള്‍ മാത്രം ആ ദുരന്തത്തില്‍ വേദനിച്ചു
Neyyapam's Blog 